Os peques do cole agasállannos con estas folliñas de outono apañadas no patio da escola acompañadas por esta escolma de poemas de outono. Gozade con eles!
As árbores espidiñas, sen follas, sen folliñas.Os esqueletos de xeo amosan
Os seus outonos, os seus laios, os seus soños.
Unha alfombra cobre o chan,
tapiz de follas caídas, folliñas que veñen e van.
Folliñas lixeiras e secas
fatigadas de troular.
Folliñas que bailan co vento
todos collidos da man.
Antonio García Teijeiro
Ven onda nós o outono
dacabalo do aire;
Nos camiños da fraga
Os ourizos xa abren.
Síntoo chegar contento
da eterna viaxe
enredando entre as follas,
estreando friaxe.
Ana María Fernández. "Ondas de verde e azul"
Don carballo chora landras na amencida.
E don Outono baballa
néboa fría.
Don Labrego, de sombreiro,
aplaude a don Castiñeiro
con variña de abelaira.
E don Ourizo da chaira,
como non se ten coa risa,
cáenlle dentes de castaña.
Helena Villar e Xesús Rábade. "Dona e Don"
Unha mañá, Pitiño Pispín
saiu pasear.
Díxolle a nube:
"PIN-PIRIN-PÍN,
Pitiño Pispín
coas miñas pingas
heite mollar".
Díxolle o pito:
"Teño paraugas,
para as túas pingas
¡PAN-PARAN -PÁN!"
Gloria Sánchez. "Rimas con letra"
Outono
ten sono,
non pode durmir.
Ponlle unha mantiña
que se queda axiña
sereno e feliz.
ANTONIO GARCÍA TEIJEIRO. "As catro estacións"
Polos altos do pousadoiroanda unha nena cun zoscadoiro
para zoscarlle ó vento Nordés,
porque lle puxo o paraugas do revés
e mollouna todiña da cabeza ós pes.
Xoán Babarro "Ten, ten a miña casa ten"
Os ananos do outono
pintan as uvas.
Os rapaces asexan
as máis maduras.
Tamén os gorrións
revoan entre as cepas
de dous en dous.
Pura Vázquez. "O libro dos cen poemas"
¿Queres ver coser?
Escoita chover.
Crávanse as agullas
enfiadas de auga
no pano da terra
que é saba mollada.
Baixa dona Chuvia,
cabaleira branca
mendar prados verdes
con fíos de prata.
¿Queres ver coser?
Escoita chover.
Helena Villar e Xesús Rábade. "Don e Dona"
¡Levántate, nebra,
do bico da serra!
Aí ven San Martiño
no seu cabaliño,
que te vai levar,
que te vai pousar
na tona do mar!
Antonio Noriega Varela.
coa cara amarela
de noite as estrelas
non se ven brillar.
Dona Néboa escura
pilla novo alento
para lucimento
baixa cara ao val.
As chuvias espertan,
redidas, do sono
e a capa de ozono
parecen curar.
Xa zoa Don Vento no medio das fragas abrea grandes chagas
na tona do mar.
¡Velaí, rapaciñas!
¡Neniños, velaí!
Que tras daquel monte
Don Inverno vai.
Xosé Lastra Muruais
Veleiquí, Outono, grande e puro,
vestindo ao mundo de dourado,
con saibo a mosto fermentado,
a mazá, a sal, a grao maduro.Veleiquí, Outono, nel procuro
o rumor do vento namorado,
o laio do mar ben concertado
e o misterio máis escuro.
Veleiquí, Outono, fosco e ledo,
con brasas secretas, soedosas,
acenas nas brétemas do medo.
Veleiquí, Outono, xa sen rosas,
sementando mágoas misteriosas
no meu corazón ceibe e acedo.
Manuel María
.gif)
Ningún comentario:
Publicar un comentario