¿Ata cando?
Balbina vive nunha aldea pequena moi perto de Compostela. Érguese moi cedo. Mentres Manuel e o neno durmen, ela alista os animais, prepara a pota da comida que deixará cocendo toda a mañá co lume baixiño e fai o almorzo.
Levanta ó neno e prepárao para ir á escola.
Érguese Manuel, almorza e prepara o tractor para marchar.
Botan a mañá traballando nas leiras.
Ó mediodía volven á casa. Balbina pon a comida na mesa e comen. Despois de comer, o neno marcha para a escola, Manuel vai botar unha siesta e Balbina, despois de recoller a cociña vai ó río: lava, pon a roupa ó clareo se non chove… Cando volve á casa Manuel xa se ergueu, prepáranse e van traballar a outras leiras.
Volven coa tardiña. O neno xa chegou e está xogando. Manuel aséase e vai á lareira de Alfredo, o veciño, a saber das novidades.
Balbina muxe as vacas e acomoda os outros animais. Fai de cear mentres axuda a José Manuel cos deberes. Cean todos xuntos. O neno déitase. Manuel pónse a ver a televisión e Balbina tamén, mentres repasa unhas pezas de roupa que recolleu hoxe do tendal.
Esta historia é real e todos os personaxes tamén.
Para Balbina, e para todas as balbinas que , mentres facían todo esto non podían abrir unha conta no banco sen o permiso do marido, nin quitar o pasaporte…. A todas as mulleres que non pudieron votar a Constitución española porque non tiñan vinteun anos e viron como os seus compañeiros de dazaoito sí o facían.
¿por canto tempo, aínda balbinas?
(Clica na imaxe para ver o álbum)
Traballo colaborativo dos Blogues das Bibliotecas Escolares Galegas en prol da Igualdade.
.gif)
3 comentarios:
Cando coñecin a Balbina a miña capacidade de escándalo disparouse.
Atribuín a súa situación á antropoloxía cultural de Galicia.
Tardei algún tempo en entender que, salvando as apariencias,case tódalas mulleres que eu coñecera ata aquel momento eran balbinas.Mesmo as urbanitas,as profesionais cualificadas,as non galegas...
De ese descubrimento saeu o firme propósito de non ser balbina, de non ser nai de ningunha balbina e de facer o posible desde a atalaia privilexiada da educación de nenos e nenas para que es modelo non fóra perpetuable.
A túa experiencia é moi semellante á miña. Tamén eu coñecín e coñezo a moitas balbinas. Na miña infancia estiven rodeada delas; eu logrei escapar por un buraquiño polo que entraba unha luz tenue que permitía ver algo máis... A miña familia tamén viu esa luciña.
Agora estou aquí, nun lugar privilexiado onde se recoñece o meu traballo, a miña parella é o meu igual, as miñas fillas son PERSOAS antes que mulleres... Pero toca seguir acendendo luces que alumeen buraquiños por onde escapen todas as balbinas.
Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the MP3 e MP4, I hope you enjoy. The address is http://mp3-mp4-brasil.blogspot.com. A hug.
Publicar un comentario