OS CONTOS DE MANU TOMÁS

A súa primeira pregunta foi: que se necesita para contar ben un conto? A IMAXINACIÓN! Iso foi o que contestou el; a imaxinación.
Da súa man viaxamos a América, a un lugar que se chama Nova Galiza, onde un xaguar foi sacado dunha trampa na que caera por un boi. Despois o boi tivo que buscar axuda porque o gran e desagradecido felino queríao papar..., e foi un coello descendente de galegos quen lle deu a solución ao boi. Conseguiu que o xaguar volvese á trampa da que saira e marchou camiñando co seu novo amigo. De aí saben os indíxenas que se te atopas un xaguar nunha trampa non debes salvarlle a vida porque probablemente non recorde o favor que lle acabas de facer!
Da súa man tamén viaxamos a África, ás terras do Atlas. E coñecemos a un pobre home que tiña moi pouco de cabeza e sempre pensaba en voz alta; un home que se fixo pasar por adiviño e conseguiu o favor dunha princesa e do rei. Atopando un anel perdido da primeira e adiviñando un animal agochado baixo o chapeu do rei. As casualidades da vida!
E tamén visitamos un castelo, cun rei que tiña tres fillas. Violeta, que era a máis pequena (saúdos para Violeta desde aquí) quería ao seu pai tanto como "a comida quere ao sal".
Argallamos un conto entre todos os que alí estabamos: un gato, un can... O can come ao gato, o can esbirra e aí sae o gato todo duchado, e...
... E por fin chegou a cámara (aínda que isto non se deba contar) e puidemos facer estas fotos que agora vos amosamos: