mércores, 29 de febreiro de 2012

LOS GIGANTES DE LA LUNA

Pablo vive en España cos seus pais. A posibilidade de ter como compañeiro de xogos e aventuras a un neno saharaui, durante o verán, esperta nel unha chea de ilusións que o acompañaran ao longo dos meses de espera. No canto dese ansiado novo amigo aparecerá a pequena Naísma de sorriso deslumbrante.
Esta experiencia fará medrar a Pablo...
"...sobre la duna blanda y fría, al menos lo intuyó: se podía ser rico, teniendo nada."
O propio Gonzalo Moure nos fala deste libro no artigo: "SÁHARA: LOS GIGANTES DE LA LUNA"

“Al llegar cerca de la jaima, caminaron de puntillas. Pablo sentía un extraño gozo acompañando a Naísma en aquella pequeña travesura.

-Buenas noches –dijo Naísma. Y rápida como el parpadeo de una estrella, besó a Pablo en la mejilla.

Fue como una gota de fuego en la nieve. El beso quedó en la mejilla de Pablo, y aún estaba allí cuando, por fin, se quedó dormido en su cuarto.”

Perse canta "Gigantes de la luna (Sáhara)

Ningún comentario: