"A APÓCEMA DA BRUXA"

TÍTULO: “ A apócema da bruxa”

PERSONAXES: unha bruxa, un esqueleto, un gato negro e un morcego.

ARGUMENTO:  Un esqueleto quere deixar de envellecer e recuperar o seu corpo de humano. Para iso pídelle axuda á bruxa. A bruxa accede pero se equivoca e convérteo en morcego.

AUTORES: Sonia, Lucas, Edu, Aitana, Alberto, Cristian e Álex, de 5º curso de Primaria do CEIP de Pazos.

“A APÓCEMA DA BRUXA”

Érase unha vez un noxento, fedorento e articulado esqueleto que cando paseaba polo bosque encantado asustaba ás pombas, que caían aos seus pés.

Canso dos seus vellos ósos, un día de treboada, con lóstregos e enxordecedores tronos, decidiu ir á casa enmeigada onde vivía a bruxa. Seguro que ela podería axudalo.

Chamou á porta cun Toc-Toc seco. A porta abriuse lentamente emitindo un son moi agudo e desagradable.

Unha fea, verdosa e verruguenta bruxa remexía un caldo con vómitos de ra, ollos de cabra, pelos de gorila e sucios estropallos. ¡Mmmm! ¡Que cheiro tan agradable! ¡Puag!

O esqueleto, con moitos nervios no estómago, dirixiuse á bruxa para pedirlle axuda. Necesitaba o seu antigo corpo de humano. Sentíase feo e lixado, e quería axuda; un conxuro que cambiase os seus ósos por un fermoso corpo.

A bruxa accedeu e pensou como podería facer. Díxolle que necesitaba uns caramelos de sabor a cabaza; para ilo o esqueleto tería que ir  facer “Truco Trato” polas portas dos seus inimigos. O esqueleto obedeceu. A meiga mentres tanto mirou no seu libro de enfeitizos. No momento en que máis concentrada estaba, o seu gato negro rabuñoulle na cara e cambioulle a páxina. Daquela, a bruxa non se enterou deste cambio e fixo a apócema de converter esqueletos en espantosos morcegos. Ha, ha, ha, ha, ha, ha!

Máis tarde, chegou o esqueleto cos seus caramelos de cabaza. A bruxa meteu os caramelos na apócema. Remexeu e remexeu, mesturou ben todos os ingredientes e botou tres pelos máis de gato para que quedase ben saborosa.

O esqueleto, sen dar tempo a máis, enguliuna dun rápido grolo. O efecto foi inmediato: empezou a tremer, encoller e estirar ata que quedou convertido nun gran morcego de ollos vermellos, moi parecidos aos dunha cabra. E unhas ás de dragón, grandes negras.

A bruxa quedou pasmada e ao gato deulle un ataque de risa, tan, tan, tan grande que a bruxa, avergoñada,  tentou desculparse ante o morcego, pero todo era inútil. O mal xa estaba feito. ¡Haaaaa!! ¡Haaa! Síntoo moito. Haaaa, haa!!!

E colorín colorado este conto está acabado.