sábado, 20 de xuño de 2015

Cadeira da FELI... CIDADE

Dende esta primeira imaxe -que este ano serviu para a despedida da nosa compañeira na revista- ata as dúas seguintes, pasaron, alomenos, dous aniños. E como o prometido é débeda, hei explicar o seu porqué. Feli, a nosa querida compañeira de Biblioteca, ideou amañar esta vella e eivada cadeira de mestre e convertila nunha colorida cadeira especial para contar contos. Unha cadeira que imprimiría uns inmensos desexos de contar, e ademais, de facelo requetebén. ¡Imaxinádeo! ¡Unha cadeira con poderes especiais!

Levaba pendente de decorar todo este tempo e por fin chegou o momento, que senón, marcha Feli do cole, e a nosa "catropatas" sen acabar! O texto escollido xa o utilizamos noutras ocasións e é que axústase perfectamente ao que queriamos e ademais é ben fermoso, e de Xoán Farias:

Hai anos, moitos, case tantos coma os que levo ao lombo, un mestre de escola díxome, díxonos:

-Agora e ata que medie setembro, cando non saibades que facer, escribide un libro.
-De que clase? –pregunteille.
El sorriu:
-De piratas malaios ou de ananos xigantescos.
E mirando cara a Petunia (hoxe a piques de ser avoa), dixo:
-De cómo serán os cinco fillos que queres ter e de que coliflor sairá o mozo que ha de namorarte.
Virouse cara a Carlos (hoxe xa descansa en paz) e suxeriu:
-A historia dun home que inventa calquera chintófano, algo que aínda non o hai, pero do que despois ninguén poderá prescindir.
Puxo o sombreiro, colleu o bastón, deulle unha estocada ao aire e dixo:
-Tamén podería ser sobre o que se move ao voso arredor: as persoas, os trasnos, o vento, etc., etc., etc…
Saudou e marchou de vacacións.
Desde o corazón da mazá
Xoán Farias
 

Cadeira Contacontos da FELI... CIDADE

¡Felices vacacións!


Ningún comentario: