Ponte no meu lugar.

Xa van uns cantos cursos que gozamos dunha importante cita con estes compañeiros. Cada ano aprendemos deles e con eles. A súa visita sempre é unha experiencia gratificadora, moi motivadora e exemplar. Fannos reflexionar, algo que nestes tempos é tan necesario. O mundo vese moi distinto dende onde esteas, a través do cristal que o mires. Ás veces necesitamos doutros ollos que nos ensinen a mirar, que nos ensinen a ver. Non si? Pois iso é ao que os amigos de ASPANEPS nos axudan.

Sabedes que sempre envían material previo para que traballemos na aula cos maiores de 5º e 6º: a exposición e uns vídeos para ver, comentar, reflexionar… Así aconteceu tamén desta vez. Logo, na visita, convértennos nos protagonistas dun espazo pouco accesible como é o noso centro. Custa recoñecelo, pero é algo que se está a converter en teima. 

Cada decembro as cadeiras de rodas tópanse con distintos niveis que salvar para acceder ás aulas, ao patio, á Biblioteca, ao comedor…, e sempre un montón de chanzos. Se queres saír do centro e cruzar a rúa, un paso de peóns que remata nunha beirarrúa cunha altura considerable, pero cando dicimos considerable é, considerable. Imaxinades salvar unha altura duns 20cm cunha cadeira de rodas? Xa son problemáticos un ou dous centímetros; 20, imposible, claro!

Rematamos coa reflexión na aula, onde todos falamos, compartimos e analizamos os problemas que atopamos nas cidades e pensamos en como lles dar solución. É, en definitiva, unha boa forma de concienciarnos de que o mundo que nos arrodea é de todos e para todos e é a nosa obriga facelo accesible. Nós temos ese compromiso adquirido dende hai moito tempo e estamos desexando podelo cumprir no noso centro. Quedamos agardando unha vez máis. 

PONTE NO MEU LUGAR! 

Que escribiremos o vindeiro curso?