Título: “Zombies
vs vampiros”
Escenario:
Cemiterio
Personaxes:
Vampiros, zombies, 2 irmáns (neno e
nena) e un corvo negro.
Argumento: Os
irmán pérdense no cemiterio, e dentro hai unha guerra entre zombies e vampiros.
Á nena convértena nunha vampiresa e ao neno nun zombie. Os irmáns conseguen que
zombies e vampiros repartan o cemiterio. Daquela os nenos poden volver ao seu
estado normal. Nese momento, chega a policía cos seus pais.
Autores: Olaya,
Ernesto, Armando, Joan, César e Daniel, de 6º.
Hai
tanto tempo que non podo recordar, houbo dous irmáns que se perderon nun
tenebroso, escuro e inhóspito cemiterio. Xocas e Lisbeth, que así se chamaban
os nenos, levaban un tempo buscando o camiño de volta á súa casa. Estaban
sedentos, cansos e asustados porque oían os ouveos dos lobos que estaban perto.
Cando a campá da igrexa tocou as doce
badaladas, unha nube de corvos revoou sobre as tumbas. De súpeto un lóstrego
caeu sobre o cemiterio dando vida aos mortos. Os morcegos da noite
convertéronse en malvados vampiros e empezou unha batalla campal. A nena,
asustada, camiñaba para atrás, cando sentíu un aire frío, unha sensación
espeluznante. Xirouse e viu un vampiro que se abalanzaba sobre ela. O vampiro
mordeulle e zugoulle o sangue. Mentres, Xocas estaba sendo atacado polos
zombies. Acurralárono e un mordeulle sen piedade.
Os
nenos déronse conta de que a situación era terrible; xa non eran eles mesmos,
tiñan que loitar entre eles… ¡NOOOON! Iso non podía ocurrir. Puxéronse de
acordo para falar cos xefes das dúas bandas. Así poderían repartirse o lugar:
os zombies quedarían con todas as tumbas; os vampiros, coa capela e como
gardiáns da entrada. Unha vez resolto o conflito deixaron de pelexar e cada un
volveu aos seus aposentos, dos que eran hóspedes dende había miles de anos.
Pola
mañanciña oíron os seus nomes. Os seus
pais, acompañados da policía, buscaban desesperados aos seus fillos.
¡XOOOOOCAAAS! ¡LIIIIISBEEEETH! ¡XOOOOOCAAAS! ¡LIIIIISBEEEETH!, ¿ONDE
ESTADEEEES?
Os
nenos, abrazados co medo, descansaban na por
ta da capela, agochados entre as pólas
dun arbusto que había. Ao escoitar as voces dos seus pais, erguéronse e saíron
correndo a abrazalos. Querían saír de
alí correndo canto antes.
Pasados
uns anos, curiosos, volveron ao cemiterio. Necesitaban saber como estaba.
Atopáronse nas portas do camposanto pero alí quedaron petrificados de medo!!!
Outra batalla campal tíñase iniciado. Aterrorizados, e sen ter que mirar o un
para o outro, empezaron a correr.
E
colorín colorado o cu quedoulles ben morado e saíron de alí escopetados.
1 comentario:
Xenial! je je Noraboa a tan bos escritores. Un bico.
Publicar un comentario