ZOMBIES VS VAMPIROS

Título: “Zombies vs vampiros”

Escenario: Cemiterio

Personaxes: Vampiros, zombies, 2 irmáns (neno e nena) e un corvo negro.

Argumento: Os irmán pérdense no cemiterio, e dentro hai unha guerra entre zombies e vampiros. Á nena convértena nunha vampiresa e ao neno nun zombie. Os irmáns conseguen que zombies e vampiros repartan o cemiterio. Daquela os nenos poden volver ao seu estado normal. Nese momento, chega a policía cos seus pais.

Autores: Olaya, Ernesto, Armando, Joan, César e Daniel, de 6º.

ZOMBIES VS VAMPIROS

Hai tanto tempo que non podo recordar, houbo dous irmáns que se perderon nun tenebroso, escuro e inhóspito cemiterio. Xocas e Lisbeth, que así se chamaban os nenos, levaban un tempo buscando o camiño de volta á súa casa. Estaban sedentos, cansos e asustados porque oían os ouveos dos lobos que estaban perto.

Cando a campá da igrexa tocou as doce badaladas, unha nube de corvos revoou sobre as tumbas. De súpeto un lóstrego caeu sobre o cemiterio dando vida aos mortos. Os morcegos da noite convertéronse en malvados vampiros e empezou unha batalla campal. A nena, asustada, camiñaba para atrás, cando sentíu un aire frío, unha sensación espeluznante. Xirouse e viu un vampiro que se abalanzaba sobre ela. O vampiro mordeulle e zugoulle o sangue. Mentres, Xocas estaba sendo atacado polos zombies. Acurralárono e un mordeulle sen piedade.

Os nenos déronse conta de que a situación era terrible; xa non eran eles mesmos, tiñan que loitar entre eles… ¡NOOOON! Iso non podía ocurrir. Puxéronse de acordo para falar cos xefes das dúas bandas. Así poderían repartirse o lugar: os zombies quedarían con todas as tumbas; os vampiros, coa capela e como gardiáns da entrada. Unha vez resolto o conflito deixaron de pelexar e cada un volveu aos seus aposentos, dos que eran hóspedes dende había miles de anos.

Pola mañanciña oíron os seus nomes.  Os seus pais, acompañados da policía, buscaban desesperados aos seus fillos. ¡XOOOOOCAAAS! ¡LIIIIISBEEEETH! ¡XOOOOOCAAAS! ¡LIIIIISBEEEETH!, ¿ONDE ESTADEEEES?

Os nenos, abrazados co medo, descansaban na por

ta da capela, agochados entre as pólas dun arbusto que había. Ao escoitar as voces dos seus pais, erguéronse e saíron correndo a abrazalos.  Querían saír de alí correndo canto antes.

Pasados uns anos, curiosos, volveron ao cemiterio. Necesitaban saber como estaba. Atopáronse nas portas do camposanto pero alí quedaron petrificados de medo!!! Outra batalla campal tíñase iniciado. Aterrorizados, e sen ter que mirar o un para o outro, empezaron a correr.

E colorín colorado o cu quedoulles ben morado e saíron de alí escopetados.